پالایش مذهب از خرافه، بدیهی‌ترین الزام است که «روحانیت اصیل»‌ و معتقد به اهل‌بیت علیهم‌السلام وظیفه آن را بر عهده دارند. اما بلواسازی سیاسی و سکولاری در جهت تضعیف، کاهش و به تدریج حذف سوگواری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، حاصل توسعه و سازندگی و اصلاحات براندازانه است. دستور مقام معظم رهبری پیرامون ممنوعیت یکی از امور مربوط به عزاداری‌های عاشورا هرگز به معنای عملکرد و خواسته سکولاریزم دینی! نیست، و با آن نسبتی ندارد.

این که هر سال مسایلی از سنت عزاداری شیعیان را گروهی و یا فردی مطرح کند و پیرامون آن به قلع و قمع و یا ضرب و شتم و دستگیری و بازداشت عزاداران بپردازند، با مشی حسینی علیه‌السلام و عقاید شیعی هیچ همخوانی ندارد، بلکه در ستیز آشکار با آن است.

پیشتر گفته‌ام، در دوران هاشمی رفسنجانی، نیروی انتظامی با سلاح و کلاه و ... در مقابل یکی از هیأت‌های مذهبی تهران صف‌آرایی کرد. آن هم در ظهر عاشورا، در حالی که صبح این روزِ ماتم زمین و آسمان، گروهی از عزاداران را به منظور پیشگیری بازداشت کرده بودند. در سه سال اخیر و با گفته‌های هاشمی رفسنجانی، ملاحظه شد که این تهاجم و یورش فرهنگی! و این دغدغه و دل‌نگرانی برای «وجود خرافه در هیأت‌های حسینی علیه‌السلام» در قاموس او بر چه پایه‌ای استوار است.

27 خرداد و سپس سوم تیرماه 84، خیزش مردمی بود که اراده الهی را در حاکمیت مجدد گفتمان اسلام ناب، پس از 16 سال بیداد و تباهی ثمر داد. بر هاشمی رفسنجانی، محمد خاتمی، و دیگر چهره‌ها و تئوری‌پردازان توسعه و اصلاحات ثابت شد که؛ «هیات‌های مذهبی عامل مهم پاسداری از شعائر و اصول عاشورایی در دوران 16 ساله بوده‌اند.» هم‌چنین جوانان و نوجوانان این مملکت در پناه همین هیأت‌ها از تندباد و بیداد سکولاریزم 16 ساله جان سالم به در برده‌اند. بنابراین:

اگر «مساجد» سنگر مهم در انقلاب اسلامی بودند – که بودند – و اگر این سنگرهای عظیم عامل مهم و اساسی در پیروزی انقلاب اسلامی گردیدند – که گردیدند – «هیات‌های مذهبی» در اخراج اصلاح‌طلبی دین‌ستیز و مافیای ثروت از عرصه قدرت، و نجات کشور امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف از چنگال آنها نقش اساسی داشتند.

از این روی به محض روی کار آمدن دولت نهم تا کنون، تکاپوی بسیاری انجام می‌گیرد تا مداح‌های مشهور و تأثیرگذار در میان جوانان تخریب شوند. عَلَم و کُتَل، سینه‌زنی و زنجیرزنی و ... یک به یک به عنوان خرافه‌گرایی مورد هجوم قرار گیرد و این جدای از یورش به باورهای منجی‌گرایانه تحت عنوان «خرافه» است.

بدیهی است که فتاوای مراجع تقلید نیز برای همگان محترم و قابل اجرا است. روی این نگاشته با «مجریان» و «مروجانی» است که در برابر همه «انحرافات اخلاقی»، «فساد و بی‌بندوباری»، «اعتیاد و فحشا» و حتی وجود فرقه‌های شیطان‌پرست و ...، تنها هم و غم‌شان «مبارزه با خرافه» در هیأت‌های مذهبی است؟!!

توجه شود سخنگوی قوه قضائیه در حالی که از دستگیری ده‌ها نفر در عزاداری عاشورای حسینی در یکی از شهرها خبر می‌دهد، و آن را به عنوان «هنر»ی مطرح می‌کند که از خرافه در عزاداری‌ها پیشگیری می‌نماید، وجود چهارصد گروه شیطان‌پرست در کشور را تصریح کرده و از تدوین لایحه‌ای خبر می‌دهد که برای برخورد با این تهدید انحرافی از ماه‌ها قبل در حال انجام است!

شگفتا! چنین فساد و تباهی عقیده و عمل که نابودی نسل سوم را ثمر می‌دهد، نیازمند قانونی است که از ماه‌ها قبل در حال تدوین است و شاید سال‌های بعد هم تصویب شود و چه زمانی اجرا...! اما برخورد با عزاداران حسینی علیه‌السلام که هر چند بنا به سنت‌های قدیمی و حتی با احتمال تحریک، سوگواری‌های عاشقانه برپا می‌کنند، بدون قانون، ضرب‌الاجلی و با افتخار اعلام می‌شود، انجام می‌پذیرد.

اگر این تب و تاب مذهبی از سوی نوگرایان اسلامی یا همان اصلاح‌طلبان سکولار به صورت «تئوری و عمل»، «قانون و اجرا»‌ آن هم هر سال در ایام محرم و به ویژه دهه عاشورا با افزایش موارد و مصداق ادامه یابد، معلوم نیست در کشور امام عصر عجل‌الله تعالی فرجه الشریف،  بر حسین و عاشورای آن چگونه باید عزاداری شود؟! آیا به سبک «اختلاط زن و مرد و کف و سوت خاتمی»؟! یا مجالس سیاسی و تفاسیر مادی و جناح‌گرایانه هاشمی و خاتمی هر دو؟!

آیا نباید انتظار داشت «مداح‌های آگاه و بیدار و متعهد، و عاشورائیان حقیقی و حماسه‌ساز، در خفا و بی‌صدا و بدون تظاهر، به عزای حسین علیه‌السلام بنشینند، تا روشن گردد «مذهب بدون خرافه» در ایران رواج دارد؟

از آن سوی شیطان‌پرست‌های سیاسی و اخلاقی و علمی و فرهنگی از 400 فرقه به 4000 فرقه و بیشتر گسترش یابد تا شاید راهکارهای برخورد با آنها قانونمند بررسی شود.

اجر مجریان با حسین علیه‌السلام و زینب سلام الله علیها ان‌شاء الله.

منبع